آقای دمینگ، یکی از بزرگترین متخصصان و پیشروان در حوزه مدیریت کیفیت است. او در دهه ۱۹۵۰ مبانی و اصولی را برای بهبود فرایندها و کاهش نوسانات در صنعت تدوین کرد. آقای دمینگ، با تأکید بر ارزش‌های کیفیت و تمرکز بر مشتری، نظریه‌هایی مانند “جایگاه کیفیت” و “حلقه بازخورد” را ارائه کرد.
یکی از دستاوردهای بزرگ آقای دمینگ، ایجاد مفهوم “مدیریت کیفیت جامع” بود. او معتقد بود که کیفیت باید در همه جنبه‌های سازمانی تأمین شود و همه اعضا در فرایند بهبود و ارتقاء کیفیت سهیم باشند. او بر ضرورت استفاده از روش‌ها و فنون آماری در تحلیل داده‌ها تأکید داشت و از طریق مقیاس‌های کمی، کیفیت را سنجید.
به لطف مبانی کیفیت که آقای دمینگ بنا نهاد، تأثیر وی در صنعت بسیار گسترده بوده است. او با ارائه رویکرد‌ها و اصولی مانند مدل PDCA (Plan-Do-Check-Act)، فلسفه صفر عیب و تأکید بر آموزش و ارتقاء مداوم، بهبودی پایدار و رشد سازمان‌ها را تسهیل کرده است. به لطف آثار آقای دمینگ، کیفیت در صنعت به یک اولویت استراتژیک تبدیل شده و در تمامی جوانب زندگی مدرن حائز اهمیت است.
دکتر دمینگ پدر کیفیت ژاپن